باید امشب بروم ...

... چیزهایی هست که نمی دانم .می دانم ، سبزه ای را بِکَنَم خواهد مـُـرد .می روم بالا تا اوج ، من پُر از بال و پرم .راه می بینم در ظلمت ، من پُر از فانوسم .من پُر از نورم و شنو پُر از دار و درخت .پُرم از راه ، از پل ، از رود ، از موج .پُرم از سایه ی برگی در آب :چه درونم تنهاست . ( سهراب سپهری ) باید امشب بروم ......

به کجا چنین شتابان ؟ گون از نسیم پرسید دل من گرفته زینجا هوس سفر نداری ز غبار این بیابان ؟  همه آرزویم اما  چه کنم که بسته پایم به کجا چنین شتابان ؟ به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم سفرت به خیر !‌ اما تو و دوستی خدا را چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی به شکوفه ها به باران  برسان سلام ما را "محمدرضا شفیعی کدکنی" باید امشب بروم ......

اوست نشسته در نظر من به کجا نظرکنم
اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم

"مولانا"

باید امشب بروم ......

نه همين غمكده، اي مرغك تنها قفس است   گر تو آزاد نباشـي همه دنيا قفـــــــس است   تا پر و بال تو و راه تماشــــــا بســـــته است   هر كجا هست، زمين تا به ثريا قفـــس است   تا كه نادان به جهــــــــــــان حكمروايي دارد   همه جا در نظر مردم دانا قفـــــــــس است.   "فريدون مشيري " باید امشب بروم ......

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم ناز بنیاد مکن تا نَکَنی بنیادم می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم زلف را حلقه مکن تا نَکُنی در بندم طره را تاب مده تا ندهی بر بادم یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم قد برافراز که از سرو کنی آزادم شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی ما را یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه شور شیرین منما تا نکنی فرهادم رحم کن بر من مسکین و به فریادم رس تا به خاک در آصف نرسد فریادم حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی من از آن روز که دربند توام آزادم باید امشب بروم ......

باید امشب بروم ......

پشت كاجستان برف. برف، یك دسته كلاغ. جاده یعنی غربت. باد، آواز، مسافر، و كمی میل به خواب. شاخ پیچك و رسیدن و حیاط. من، و دلتنگ، و این شیشه ی خیس. می‌نویسم، و فضا. می‌نویسم، و دو دیوار، و چندین گنجشك. یك نفر دلتنگ است. یك نفر می‌بافد. یك نفر می‌شمرد. یك نفر می‌خواند. زندگی یعنی: یك سار پرید. از چه دلتنگ شدی؟ دلخوشی‌ها كم نیست: مثلاً این خورشید، كودك پس فردا، كفتر آن هفته. یك نفر دیشب مرد و هنوز، نان گندم خوب است. و هنوز آب، می‌ریزد پایین اسب‌ها می‌نوشند. قطره‌ها در جریان، برف بر دوش سكوت و زمان روی ستون فقرات گل یاس.  "سهراب سپهری" باید امشب بروم ......